تو را دوست می‌دارم

تو را به جاى همه زنانى که نشناخته‏ ام دوست مى‏دارم

تو را به جاى همه روزگارانى که نمى‏ زیسته‏ ام دوست مى‏ دارم

براى خاطر عطر ِ گستره‏ ى بیکران و براى خاطر عطر ِ نان ِ گرم

براى خاطر ِ برفى که آب مى‏شود، براى خاطر نخستین گل

براى خاطر جانوران پاکى که آدمى نمى‏رماندشان

تو را براى خاطر دوست داشتن دوست مى ‏دارم

تو را به جاى همه زنانى که دوست نمى‏دارم دوست مى‏دارم.

جز تو، که مرا منعکس تواند کرد؟ من خود، خویشتن را بس اندک مى‏بینم.

بى‏ تو جز گستره‏ یى بى‏کرانه نمى‏بینم

میان گذشته و امروز.

از جدار ِ آینه‏ ى خویش گذشتن نتوانستم

مى‏ بایست تا زندگى را لغت به لغت فراگیرم

راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش مى‏برند.تو را دوست مى‏دارم

براى خاطر فرزانه‏ گى‏ ات که از آن ِ من نیست

تو را براى خاطر سلامت

به رغم ِ همه آن چیزها که به جز وهمى نیست دوست مى‏دارم

براى خاطر این قلب جاودانى که بازش نمى‏دارم

تو مى‏ پندارى که شَکّى، حال آن که به جز دلیلى نیستى

تو همان آفتاب بزرگى که در سر من بالا مى‏رود

بدان هنگام که از خویشتن در اطمینانم